
İlk film, ilk oyun ilk şarkı, ilk hayal, ilk kitap, ilk yolculuk, ilk rüya..
Yavaş yavaş, yaşadıkça, paylaştıkça, sevdikçe, saydıkça, 'biz' olduk.
Biz, birbirimizle ne kadar mutlu olduk.
Biz, birbirimizden ne çok şey öğrendik.
Biz, birbirimize ne çok şey öğrettik:
Biz, birbirimizle büyüdük.
Ve şunu fark ettik. Gerçekten de hayatınızın geri kalanını geçirmek istediğiniz kişiyi bulduğunuzda, hayatınızın geri kalanının hemen başlamasını istiyormuşsunuz.
Yuvamızı kurduk, medeni durumumuzu değiştirdik, birbirimizi artık sadece 'sevgilisi', 'aşkısı','kar tanesi', 'kırmızı atlı prensi' olarak değil, 'Beyhan/Hanımgil' olarak da çağırmaya başladık. Aşkın ömrü 3 yıl, cicim ayları 5 ay diyenlere inat, sevgimiz çoğalarak bugünlere geldik.
Zor günlerimiz de olmadı değil. Sen askere gittin, ayrı kaldık. Her gün şafak saydık ama beraberliğimizin kıymetini daha çok anladık.
Aynı iş yerinde çalışmak, başlı başına bir sınavdı. En başından beri mücadele ettik.
Aynı evde yaşamak, bambaşka bir işmiş. Bir evin sorumluluğunu almak takım çalışmasıymış, beraber bunu öğrendik.
Zamanla birbirimize benzedik ama yapışık ikiz gibi olmadık :)
Birbirimizin damak tadına alıştık, birlikte yemek yaptık.
Her gün yeni projeler ürettik, bize ait sözcükler yarattık, bize ait alışkanlıklar edindik.
Senin ailen benim ailem oldu, benimkiler senin.
Diyeceğim o ki; bu 3 yıl, biz kendimize çok güzel bir dünya kurduk..
Birlikteliğimizin 3. yılı kutlu olsun sevgilisi.. Nice mutlu yıllara..
Hanım
Bu şarkı da bize gelsin... 3 yıllık favori.. :)
P.S: Üzgünüm sayın okuyucu, bu yazı Bey için yazıldı, dolayısı ile üstünüze alınmayınız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder