Merhaba Sevgili Okur, naber?
Geçtiğimiz 13 hafta içinde hayatımızda
bazı ufak değişiklikler oldu. Mesela karnım epey büyüdü, bebişimiz kendini sevdireceği
pozisyonları öğrendi ve tanrıya şükür kıpır kıpır. Kendisinin ismi belli oldu
(hatta kapı süsünü bile hazırladık). Odası için mobilyalarımız hazır olmakla
birlikte biraz eksiklerimiz hala var. Onları da önümüzdeki haftalarda
halletmeyi planlıyorum.
Kendisini büyük bir sevgi ve özlemle
bekliyoruz. Dürüst olmak gerekirse, sadece ultrason fotoğrafını gördüğümüz bir
canlıya bu kadar büyük bir sevgi hissetmek, duygusal bağ kurmak çok garip
geliyor. Hadi ben bunun için hormonlarımla destekleniyorum ama Bey'e ne demeli? O da her sabah - akşam,
bebişimizle konuşup şarkı söylüyor, göbeğimi birlikte seviyoruz, bebiş de
gayet tepki veriyor. Diyeceğim o ki, babalar da hormonlarla
desteklenmeseler bile, bu bağı kurabiliyorlar ki bu da beni inanılmaz mutlu
ediyor.
Hamileliğin bu son trimesterinde, işler
biraz zorlaşıyor açıkçası. Vücut giderek ağırlaştığı için, hemen yoruluyorum,
nefes nefese kalıyorum, aynı pozisyonda uzun süre kalamıyorum, özellikle
ayaklarım ve ellerim düzenli şişip iniyor. Bugün itibariyle son 7 hafta
içindeyiz ve 4 hafta daha çalışmayı planlıyorum. Çalışmak iyi gelse de,
akşamları eve döndüğümde artık daha yorgun oluyorum. Burada en büyük
yardımcım Bey, sağ olsun gerek yemek gerek masaj gerek psikolojik destek
konusunda hep yanımda. Bunun dışında hamile yogasının da oldukça faydasını
görüyorum. Esneklik ve gevşeme açısından başladığım günden bu yana olukça yol
aldığımı düşünüyorum. Fiziksel faydasının yanı sıra, diğer hamile arkadaşlarla
birlikte olmak, aynı ortamı ve benzer durumu paylaşmak bana çok iyi
geliyor.
Doğumla ilgili hazırlıklarımıza gelince, 3
haftadır hayatımızda doğuma hazırlık kursumuz var. Hastanemizin sunduğu bu
hizmete ben koşa koşa gidiyorum, Bey de biraz benim için katılıyor. Eğitimde,
doğum süreci ile ilgili oldukça detaylı bilgilendiriliyoruz. Neyin nasıl olması
gerektiği, nasıl olabileceği, bizi nelerin beklediği, hangi durumlarla
karşılaşabileceğimiz, nasıl gevşeyebileceğimiz, pozitif telkin / olumlamaların
etkisi gibi konularda şimdiye kadar eğitildik. Şimdi sıra, kızımız aramıza
katıldıktan sonra yapılması gerekenlerde. Bu konu da işlendiğinde mezun
olacağız. Kulaktan dolma hikâye yerine, birinci ağızdan (hastanedeki doğum
ekibi/ebeler) direkt bilgi almak hem onlarla iletişimimiz güçlendiriyor
hem de insan kendini gerçekten uzman bir ekibe teslim edeceğini bilerek
rahatlıyor. Hamileliğimin başında doğal doğum, doula desteği gibi konularda
araştırma yapıp, acaba birisini bulsam mı diye düşünüyordum. Şu noktada
hastanedeki ebelerimiz varken, gerek olmadığına kanaat getirdim.
Bebişimiz büyük oranda gelişimini tamamladı sayılır artık. Biraz daha kilo alıp, büyüyüp içeriye sığmak istemeyeceği günü bekliyor. Şu an nispeten daha küçük olduğundan
hareketleri daha kıpı kıpır ama büyüdükçe dönmesi filan zorlaşacakmış. Bir de pozisyon konumuz var. Şimdilik başımız yukarıda, popoşumuz aşağıda duruyoruz. Önümüzde haftalarda, doğum pozisyonuna girer diye ümit ediyoruz.
Eksiklerimize gelince, hemen hemen her
şeyi aldık gibi ama yıkayıp çantayı hazırlamamız gerek artık. Bir de odayı
biraz hareketlendirmek istiyorum ama nedense gönlüme göre güzel bir lamba
bulamadım. Bu gidişle onu da kendimiz yapacağız gibi duruyor. Ufak tefek
aksesuar/ tablo/sticker vs. almak da lazım ya ben beğenmiyorum ya benim
beğendiğim bana gelmiyor :)
Şimdilik bizden bu kadar,
Görüşmek üzere..
Hanım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder